رابطه چابکی سازمانی و کار تیمی بر بهره وری نیروی منابع انسانی با نقش میانجی تصمیم گیری اخلاقی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 699

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJEST-14-1_012

تاریخ نمایه سازی: 28 مهر 1398

چکیده مقاله:

زمینه: بهره وری نیروی انسانی یکی از مهم ترین سرمایه ی سازمانی است که میزان تحقق اهداف و برنامه های آن سازمان را مشخص می کند در نتیجه ضرورت شناسایی عوامل اثرگذار بر آن به ویژه در پرتوی تصمیم گیری اخلاقی مهم به نظر می رسد، با درک این امر مهم پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه چابکی سازمانی، کار تیمی و بهره وری نیروی منابع انسانی با نقش میانجی تصمیم گیری اخلاقی انجام گرفته است. روش: روش تحقیق توصیفیت همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه تشکیل می دهند. براساس جدول کرچسی ومورگان و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی، نمونه ای به حجم 136 آزمودنی انتخاب گردید. ابزارهای گردآوری اطلاعات، چهار پرسشنامه استاندارد چابکی سازمانی، کار تیمی، بهره وری نیروی انسانی و تصمیم گیری اخلاقی بود. روایی و پایایی پرسشنامه ها با استفاده از نظر محققان رشته مدیریت و آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (آزمون های کالموگروف اسمیرنوف وهمبستگی پیرسون ومدل معادلات ساختاری) استفاده شد. یافته ها: اثر چابکی سازمان بر روی تصمیم گیری اخلاقی معنادار بود. اثر کار تیمی بر روی بهره وری منابع انسانی معنادار است اما بر روی تصمیم گیری اخلاقی معنی دار نیست. اثر تصمیم گیری اخلاقی بر روی بهره وری منابع انسانی معنادار است.اثر غیر مستقیم چابکی سازمانی بر بهره وری منابع انسانی با نقش میانجی تصمیم گیری اخلاقی معنادار نیست. اثر غیر مستقیم کار تیمی بر بهره وری منابع انسانی با نقش میانجی تصمیم گیری اخلاقی معنادار نیست. نتیجه گیری: در نتیجه بین چابکی سازمانی، کار تیمی وتصمیم گیری اخلاقی با بهره وری نیروی انسانی رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

چابکی سازمانی ، کار تیمی ، تصمیم گیری اخلاقی ، بهره وری منابع انسانی

نویسندگان

مصطفی الماسی

گروه علوم سیاسی، دانشگاه پیام نور

مهدی فاطمی فر

گروه مدیریت، دانشگاه پیام نور همدان

لیلا نعمتی

گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه بوعلی سینا