نقش سازمان اکو در همکاری و همگرایی کشورهای عضومطالعه موردی سه کشور ایران، افغانستان و پاکستان

سازمان های بین المللی از جمله بازیگران مهم در عرصه منطقه ای و بین المللی محسوب می شوند که در تعاملات و تحولات جهانی تاثیر مستقیم و غیرمستقیم دارند. سازمان همکاری اقتصادی (اکو) یک سازمان منطقه ای اقتصادی است که در سال 1985 جایگزین پیمان همکاری عمران منطقه ای RCD) که توسط سه کشور ایران، ترکیه و پاکستان در سال 1964 پایه گذاری شده بود گردید و سپس اعضای آن به ده کشور افزایش یافت و تاثیر مهمی را در روابط اقتصادی، فرهنگی و سیاسی بین اعضا ایفا کرد. این پژوهش با روش تحلیلی- توصیفی که منابع آن از طریق روش کتابخانه ای جمع آوری شده است در پی پاسخ به این سوال است که آیا سازمان اکو در افزایش همگرائی و همکاری کشورهای عضو تاثیر گذاشته است فرضیه پژوهش این است که سازمان اکو در افزایش همگرائی و همکاری کشورهای عضو تاثیر مستقیم و غیر مستقیم گذاشته است. در این پژوهش تاکید بر مطالعه سه کشور عضو سازمان اکویعنی ایران، افغانستان و پاکستان است که روند همکاری و همگرایی آنها با دیگر اعضا در چهار محور؛ اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و ارتباطات با تاثیر گذاری سازمان اکو بررسی می شود. روند پژوهش نشان می دهد که زمینه های اجتماعی مانند قومیت، مذهب، فرهنگ و غیره بصورت غیر مستقیم، تاثیر مهمی در همگرایی و همکاری این سازمان دارد. به لحاظ اقتصادی چون کشورهای در حال توسعه در سازمان عضویت دارند، نیاز به منابع و امکانات یکدیگر باعث وابستگی آنها بهم می شود. حجم مبادلات تجاری آنها با اعضا از گذشته تا به حال رو به رشد بوده که نشان از تاثیر مستقیم آن ها در امر همکاری های اقتصادی دارد. هر چند که به لحاظ سیاسی میان اعضای سازمان تفاوت وجود دارد ولی سازمان اکو تلاش کرده است از طریق گسترش عامل ارتباطات که تاثیر مستقیم در افزایش مبادلات اقتصادی نیز خواهد داشت در ارتقاء همکاری و همگرایی اعضا تلاش کند.