ساخت و ساز مسکن روستایی در مناطق جنگ زده استان خوزستان

با وجود گوناگونی عوامل فرهنگی و محیطی موثر بر ساخت و ساز مسکن روستایی در ایران، طرحها و برنامه های تهیه مسکن اغلب کلی و با نقشههای تیپ و یک شکل انجام میشود. در راستای همین سنت ساری و جاری در کشور، در مناطق جنگزده نیز این گونه عمل میشود. با وجود آن که اغلب روستاها و مناطق جنگی در استان خوزستان قرار داشته و این استان بیشترین خسارت را از جنگ دریافته کردهاست، ساخت و ساز مسکن در این استان به آن معنا نیست که همه مناطق و روستاهای موجود در آن شرایط و ویژگیهای یکسانی دارد. اما ناآشنایی و یا بی دقتی برنامهریزان و مجریان در این بخش باعث شدهاست که مردم در این بین کمترین نقش را در ساخت و سازهای بعد از جنگ و یا سایر ساخت و سازهایی که توسط دولت و نهادهای وابسته به دولت انجام شده است، داشته باشند. به همین دلیل، نه تنها این مساکن نتواسته اند رضایت مردم را جلب نمایند، بلکه دخل و تصرفهای مردم در این گونه مساکن باعث شدهاست که اولاً استحکام و مقاومت اولیه آنها از دست برود و در ثانی زیبایی و نمای فیزیکی این گونه مساکن تا حد زیادی نابود شده و چهره روستاها و آبادی های مورد نظر را آزار دهنده و خشن جلوه دهد. این در حالی است که دخالتهای غیر اصولی نه تنها نمیتواند اهداف و مقاصد مورد نظر را تامین نماید، بلکه طرحها و برنامههای اجرا شده را غیر اقتصادی جلوه خواهدداد. این نوشته در پی آن است تا با روش پیمایشی و تحقیق پس رویدادی، علل و عوامل عدم موفقیت این گونه طرح ها را مورد بررسی قرار داده و پیشنهاداتی را برای جلب مشارکت مردم و رفع تنگناهای موجود ارائه نماید.