بررسی ویژگی های موسیقی مقامی و تاثیر آن بر معماری

موسیقی ایرانی به عنوان یکی از اصیلترین هنر در شاخه هنر شناخته می شود. موسیقی مقامی ( موغامی ) یادگار جلوه های زیبایی از فرهنگ دیرینه مشرق زمین است، که از تحریف و دگرگونی اعصار مصون مانده، نغماتی در موسیقی موغامی پیدا می شود که به عهد باستان بر می گردد. این موسیقی ویژگی های منحصر به فردی را دارا است که نشان دهنده بخشی از زندگی و آداب و رسوم مردم است. قدمت این موسیقی به پنج هزار سال قبل باز می گردد. معماران ایرانی توانستند پاسخ هایی در خور به ساحات مختلف آفاقی و انفسی انسان بدهند. درباره تاثیر موسیقی مقامی در نفوس تحقیقات زیادی گردآوری شده است، حتی در برخی از آنها به آثار درمانی و روحانی موسیقی اشاره شده است. این تحقیق به بررسی موسیقی ایرانی مقامی و تاثیر آن بر معماری ایرانی پرداخته است. روش تحقیق در این پژوهش به صورت کیفی توصیفی بوده است. و درنتایج بیان میکند که موسیقی مقامی که بیان کننده و برگرفته از آداب و رسوم و فرهنگ هر منطقه ایران است در معماری نیز این مفاهیم را مشاهده کرد و اشتراکاتی دارد. از اشتراکات مطرح شده می توان به اصل، بداهه گرایی، مرکزگرایی، وحدت گرایی و... اشاره کرد.