بررسی وضعیت اجرای راهبرد مدیریت دانش در کنترل بحران های اجتماعی

یکی از عوامل عدم توفیق مدیریت و کنترل راهبردی در خصوص بحرانهای اجتماعی، ضعف در تعیین دانش مورد نیاز وبه تبع آن اتخاذ رویکرد مدیریت دانش و همچنین تعیین و ایجاد نظام دانشی و اطلاعاتی مناسب با آن در سطح راهبردی است. پژوهش حاضر با تعیین هدف میزان اثرگذاری رویکردهای متفاوت مدیریت دانش بر عوامل کنترل بحرانهای اجتماعی و به جهت تقویت کنترل این بحران به رشته تحریر درآمده است. مدیریت دانش موجب بالارفتن قابلیتهای پویایی در زمان وقوع بحرانهای اجتماعی، فرآیند درک محیط، شناسایی این بحرانها و تسریع در تعیین آنها و نیز تغییرات احتمالی در مفروضات اولیه می گردد. این پژوهش در پاسخ به این سوال اصلی که کنترل بحران های اجتماعی با مدیریت دانش چگونه است روشی هدفمند را برمی گزیند. البته باید دانست که سازمانهای ذیربط دراین خصوص نمیتوانند به طور صحیح دانش را مدیریت کنند چرا که دانش افراد به صورت درونی و تلویحی است اما می توانند محیط عملیاتی را به منظور توسعه و اشتراک اطلاعات، مدیریت کنند. آنها باید تلاش کنند تا جای ممکن، از فنون و طرحهای موجود مدیریت دانش به عنوان اهرمهایی برای راه اندازی مدیریت دانش خود استفاده کنند. از این رو در این مقاله مدیریت دانش و اصول آن به همراه شرحی از انواع مدلها ارایه شده و در نهایت الگوی پیشنهادی عنوان و بررسی می شود