جایگاه اقرار مرکب و مقید در حقوق ایران و فرانسه

اگر کسی در مقام دفاع از دعوا بگوید طلب خواهان را پرداخته ام ؛ اگرچه لفظ اقرار مرکب نیست، معنای آن مرکب از دو جزء است: یکی مدلول مطابقی، یعنی پرداخت دین و دیگری مدلول التزامی، یعنی مدیون بودن اهداف این پژوهش، بررسی اقرار مرکب و مقید در حقوق ایران و فرانسه و جایگاه اقرار در حل و فصل دعاوی می باشد و روش این پژوهش، توصیفی تحلیلی می باشد. از نتایج این پژوهش آن است که با توجه به قانون مدنی و اصول حقوقی و فقهی و برخی از آرای معتبر فقهی، تجزیه ناپذیری اقرار موجه می باشد و در حقوق فرانسه، حسب متون قانونی و آرای حقوقدانان و رویه قضایی، قاعده تجزیه ناپذیری اقرار پذیرفته شده و جز در موارد استثنایی تجزیه اقرار به ضرر مقر منع شده است که با وجود عدم تصریح نسبت به اقرار مرکب معنوی، حکم تجزیه ناپذیری آن به خوبی استنباط می شود.