نقش اکتینومیست های محرک رشد در کاهش مصرف کود شیمیایی در خیار و گوجه فرنگی

استفاده از کودهای زیستی در کنار کاهش مصرف کودهای شیمیایی علاوه بر افزایش حاصلخیزی خاک موجب کاهش هزینه های تولید، آلودگیهای زیست محیطی و بیماریهای ناشی از مواد شیمیایی مضر موجود در کودهای شیمیایی میشود. این تحقیق با هدف تولید کودهای زیستی ویژه صیفی جات جهت کاهش مصرف کودهای شیمیایی، افزایش کمی و کیفی عملکرد و کاهش هزینه تولید انجام شد. پس از جداسازی سویه های اختصاصی برای خیار و گوجه فرنگی از مزارع چند منطقه از کشور سویه های دارای صفات مناسب محرک رشدی از استرپتومیسس و سودو موناس جداسازی شده و پس از انجام کشت رویشی و تعیین مناسب بودن آنها بر رشد ریشه با اعمال مقادیر مختلف کودی تحت کشت زایشی قرار گرفتند. بررسی 5 سویه استرپتومیسس روی صفات عملکردی و جذب عناصر اصلی((NPK روی گیاه خیار نشان داد سویه های TY17 و SS14 توانستند حداقل با میزان کود %75 موجب افزایش عملکرد، تعداد میوه و وزن تر بیشتری با جذب عناصر اصلی در حد مجاز نسبت به شاهد با کود %100 شوند. بررسی تاثیر غلظت در سویه های استرپتومیسس بر گوجه فرنگی نشاندهنده افزایش معنی دار صفات عملکردی با استفاده از غلظت کمتر سویه های ty17 و 28+1 و افزایش جذب عناصر توسط سویه های نامبرده در مقادیر مختلف کودی شد. در میان سویه های سودو موناس نیز P3-57 روی گیاه خیار با جذب بیشتر عناصر به خصوص در غلظتهای کمتر کودی عملکرد بیشتری را نسبت به شاهد موجب شد. اگرچه سویه های جداسازی شده اختصاصی برای گوجه فرنگی مانند P1-11 و T2-5 توانستند عملکرد بیشتری همراه با جذب بیشتر عناصر به همراه داشته باشند.