ملاحظات نگارش در باب گردشگری

امروزه با افزایش استفاده از شبکه­ ها و ارتبارطات مجازی، تجارب و اطلاعات افراد در حوزه­های متفاوت به سرعت و سهولت در مجاری مجازی قابل انتقال اند. اطلاعات و تجارب معطوف به صنعت گردشگری نیز از این قاعده مستثنی نیستد. روزانه گردشگران، کارشناسان، تارنگارگران و فعالان بسیاری در عرصه گردشگری اطلاعات و تجارب خویش در رابطه با این صنعت را در وبگاه­ها و صفحات شبکه­های مجازی به اشتراک می­گذارند. بدیهی است که این شیوه از به اشتراک گذاری اطلاعات به جهت سهولت، امکان تکرار و پوشش بالای پیام و امکان پیوست اسناد صوتی و تصویری و همچنین خصلت مشارکتی، با ماندگاری بالا در حافظه و اثرگذاری قابل توجهی بر مخاطبان همراه است. گرچه در نگاه نخست این شیوه از انتقال اطلاعات می­تواند به توسعه صنعت گردشگری و رونق مراکز گردشگر­پذیر منجر شود، اما در مواقعی می­تواند با کژکارکرد­هایی از جمله تخریب محیط طبیعی مقاصد گردشگری، حمله به فرهنگ جامعه مقصد، نارضایتی ساکنان مقاصد گردشگری، تخریب جاذبه­های فرهنگی، طبیعی و اجتماعی و رونق فرهنگ مصرفی در عرصه گردشگری همراه باشد. غیرقابل تصور نیست که برخی از تارنویسان و فعالان حوزه گردشگری در جریان ارائه اطلاعات در فضای مجازی با ناآگاهی خود، صدمات جبران ناپذیری را به این صنعت مهم وارد نمایند. به این ترتیب اموزش ملاحظات تارنویسی و فعالیت در فضای مجازی در حوزه گردشگری امری است ضروری که می­ تواند از خلال آموزش­ های رسمی و غیررسمی در مراکز آموزشی مرتبط به فعالان صنعت گردشگری در عرصه مجازی ارائه شود. در ادامه به ارائه برخی از نکاتی که لازم است در خلال اموزش­ها به جامعه هدف ارائه شود، پرداخته شده است:

1. لازم است فعالان عرصه مجازی، در به اشتراک گذاری هر گونه سند تصویری، نوشتاری و صوتی به بازنمایی لزوم رعایت کد­های جهانی اخلاق گردشگری[1]توجه داشته باشند.

کدهای جهانی اخلاق گردشگری عبارت اند از مجموعه 10 کد جهانی که توسط سازمان جهانی گردشگری منتشر و ارائه شده است و ناظر بر تعهدات و شرح وظایف متقابل جوامع میزبان و میهمان نسبت به یکدیگر است. به طور کلی می ­توان مدعی شد کدهای جهانی اخلاق گردشگری در پی آن است تا اصول نهادینه ای را که هم در جوامع میزبان و هم در بین میهمانان می تواند منجر به ایجاد رفتارهای بهینه شود معرفی کند و در راستای بسط و توسعه آن­ها قدم بردارد. جایگاه میراث فرهنگی در گردشگری و نکات مهم در خصوص بهبود ان، آزادی گردشگران در جابجایی و حقوق کارکنان و کارآفرینان در صنعت گردشگری از جمله این کد­ها هستند. بدیهی است آگاهی بخشی در خصوص این کد­ها و لزوم رعایت آن­ها از سوی جوامع میزبان و میهمان به واسطه تارنگار­گران می­تواند به صنعت گردشگری را در مسیر توسعه متوازن و پایدار قرار دهد.

2. لازم است فعالان عرصه مجازی از بازنمایی کلیه رفتار­های پرخطر در طول سفر خودداری نمایند.

مقصود از رفتار­های پرخطر مجموعه رفتار­هایی است می­تواند سلامت جسمانی و روانی میزبانان و گردشگران، سلامت اجتماعی و... را تحت شعاع قرار بدهد. مخاطره عدم توجه به این نکته خاصه میان گردشگران کم تجربه بیشتر محتمل است. بازنمایی شنا در محل­های ممنوع، ورود به مناطق پرمخاطره در محیط زیست، صعود به قله­ها و کوه­ها بدون تجهیزات جانبی مورد نیاز و مهارت کافی می­تواند در وهله نخست به موجب القاء حس هیجان برای مخاطبان جذاب باشد اما در بردارنده این نکته منفی است که اولا موجبات به خطر انداختن جان بسیاری از افراد را به همراه دارد در ثانی با اصل احترام به قواعد محیط و مقصد در تضاد است. در صورت بازنمایی هر یک از اقدامات پرخطر و نا­به هنجار این قسم از اطلاعات رسانی به اقدامی ضد توسعه بدل می­شود که سلامت محیط، جامعه میزبان و جامعل میهمان را به خطر می­اندازد.

3. لازم است فعالان عرصه مجازی به لزوم همراهی با راهنمایان با تجربه گردشگری تاکید وزرند.

سفر به بسیاری از مقاصد گردشگری و بازدید از بسیاری از جاذبه­های گردشگری نیازمند تجهیز گردشگران به دانش، مهارت و همراهی با راهنمایان گردشگری است. دور از تصور نیست که برخی از گردشگران به واسطه اطلاعات ارائه شده از سوی فعالان فضای مجازی و بدون داشتن مهارت و دانش کافی جان خویش و همسفران خویش را به خطر بیندازند. بدین ترتیب لازم است فعالان عرصه مجازی به ارائه پیام­های آشکار و پنهانی با محوریت لزوم همراهی راهنمایان با تجربه در بازدید از مقاصد پر مخاطره بپردازند. حضور راهنمایان و تسهیلگران با تجربه علاوه بر آن که می­تواند ضامن حفظ سلامتی گردشگران باشد، آگاهی افراد نسبت به جاذبه­های گردشگری را بالا می­برد و شرایط یادگیری توام با سفر را فراهم می­کند.

4. لازم است فعالان عرصه مجازی از بازنمایی رفتار­های مشوق فرهنگ مصرفگرایی در گردشگری به جد دوری گزینند.

در این خصوص لازم است توجه شود که مصرف با فرهنگ مصرفگرایی متفاوت است در حالی که مصرف نه تنها قابل نقد نیست بلکه برای بقا ضروری است، مصرفگرایی به مصرف بیش از نیاز به منظور تفکیک مرز­های اجتماعی از دیگر افراد اطلاق می­شود(فدرستون، 1990). اشاعه این فرهنگ می­تواند پایداری صنعت گردشگری و رفتار مسئولانه گردشگران را تحت تاثیر قرار دهد. با عنایت به آثار سوء فرهنگ مصرفی لازم است فعالان عرصه مجازی از اشاعه این فرهنگ دوری گزینند. مصرف تظاهری در گردشگری می­تواند به شدت بر انگیزه سفر تاثیر بگذارد و پایداری و توازن محیطی را با اختلال مواجه کند.

5. لازم است فعالان عرصه مجازی به تطبیق تبلیغات و تصاویر ارائه شده با واقعیت­ها در مقصد توجه داشته باشند.

تارنگارگران از جمله افرادی اند که به ارائه تصویری از مقصد به گردشگران و بازدیدکنندگان می­پردازند. هرچه این تصویر ارائه شده با واقعیت­های موجود در مقصد تطابق و نزدیکی بیشتری داشته باشد، از میزان نارضایتی­ها کاسته می­شود و بر میزان وفاداری[2]افزوده می­شود. بدین ترتیب لازم است تارنگارگران از ارائه تصاویر غیرواقعی از مقصد به منظور جذب مخاطبین جدا خودداری به عمل آورند. رفتار گردشگران، تصمیم به بازدید مجدد، تمایل به توصیه، وفاداری، حمایت از توسعه مقصد و ارزش ادراک شده جملگی از تصویر گردشگران از مقصد نشات می­گیرد.

[1] Tourism Ethics Code

[2] Loyalty