معلم و تربیت

خداوند هیچ باران بهاری را مثل هم و تکراری نیافریده است... پس چرا ما به عنوان معلم، تکراری و خسته کننده تدریس نمائیم؟

معلم چه آگاه باشد وچه نباشد ،چه اراده اش تعلق بگیرد و چه نگیرد در اثر عملکرد خاص خود و به ویژه در اثر استفاده از روش (روش های) تدریس علاوه بر انتقال اطلاعات و معلومات و اعطای مهارت به دانش آموزان ، مستقیما در تربیت فرهنگی آنان نقش دارد، لذا معلم باید در این زمینه بیندیشد و آگاهانه در جهت تحقق نقش های تربیتی و فرهنگی که او یا جامعه می خواهد در دانش آموزان نهادینه نماید ، گام بردارد و مهم تر از همه نسبت به کاربرد و روش های تدریس مناسب، به عنوان موثرترین ابزار متعهد شود.

برای تحمل بار سنگین معلمی، زمینه هایی لازم ا ست. این زمینه ها از تفکر شروع می شود، تفکر در انسان و در جهان و نقش او در جهان. این بینش و این تفکر، این جهان بینی، ما ر ا به عقیده هایی می رساند و این عقیده هاست که می توان نظامها و احکام را تحمل کند.

نکته ی کلیدی این است که معلم باید نسبت به احساس، یافته ها، تفکر و تبدیل آن ها به آموزش حساس باشد. «آموزش و پرورش به مثابه ی زندگی» است و زندگی و آموزش قابل تفکیک نیستند. زندگی معانی را به آموزش تزریق و آموزش زندگی ما را اصلاح می کند.