اختلال دوقطبی(معرفی فیلم)

---

 

اختلال دو قطبی یا بایپولار چیست؟

بیماری دوقطبی چیست؟ اختلال دوقطبی (اختلال دو قطبی به انگلیسی Bipolar) یک اختلال روانی و یکی از بیماری های اعصاب و روان است که در گذشته به آن شیدایی افسردگی می گفتند. فردی که به این حالت روانی مبتلا باشد، حالات مختلفی از دوره های شیدایی و فرازهای احساسی (مانیا و هایپومانیا) و دوره های افسردگی و نشیب های روانی (دپرسیون) را تجربه می کند.

هنگامی که شخصیت دوقطبی به علائم افسردگی دچار می شود، احساس ناراحتی و ناامیدی پیدا می کند. معمولا در این اپیزود، فرد نسبت به فعالیت های روتین روزمره اشتیاقی ندارد. او برای انجام فعالیت های جدید هم تمایلی نشان نمی دهد. هنگامی که مود و حالت روانی فرد به مانیا یا همان شیدایی تغییر می کند (و یا هایپومانیا که حالت خفیف تر مانیا است)، رفتارهایی پرانرژی از خود نشان می دهد. همچنین نسبت به بیشتر مسائل اطراف خود، اشتیاق بی اندازه و غیرعادی نشان می دهد.

البته می توان با یک برنامه درمانی مناسب و کاربردی، نشانه ها و علائم این اختلال را تخفیف داد و در ادامه بحران های تغییر حالات روانی را مدیریت کرد. در بیشتر موارد مبتلایان نسبت به درمان دارویی و سایکوتراپی به خوبی پاسخ می دهند و کیفیت زندگی آن ها به طور چشم گیری افزایش می یابد. این بیماری از انواع بیماری های روانی است و از آنجایی که درمان آن به تنهایی سخت است، توصیه می کنیم از مشاوره تلفنی اعصاب و روان که در سایت دکترتو فراهم شده استفاده کنید.

---

 

علائم اختلال دوقطبی کدامند؟

همان طور که می دانید هر بیماری و یا اختلال روانی علائم و نشانه های مختص به خود را دارد. برخی از نشانه های اختلال دو قطبی، جزو شکایات خود بیمار هستند. از طرفی برخی علایم اختلال دو قطبی هم توجه متخصص و یا اطرافیان بیمار را به خود جلب می کنند. در ادامه به نشانه های دوقطبی در حالت های مختلف روانی می پردازیم:

۱. علائم مانیا و هیپومانیا در یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی

مانیا یا شیدایی و هیپومانیا یا نیمه شیدایی دو فاز متفاوت با علائم نسبتا مشابه هستند. مانیا یا شیدایی نسبت به هیپومانیا حالت شدیدتری است و دارای علائم برجسته تری است. علائم اختلال افسردگی شیدایی سبب ایجاد مسائل و مشکلات جدی در زمینه کاری، تحصیلی، احساسی و روابط فرد می شود. مانیا می تواند سبب سوق دادن فرد به سمت روان پریشی شود و روان شناس را مجبور به بستری کردن بیمار در بیمارستان کند. بیماران در هر دو حالت مانیا و هیپومانیا حداقل ۳ مورد از علائم ذکر شده را دارند.

• به شکل غیرقابل کنترلی شاد، پرانرژی و هیجان زده هستند.
• فعالیت، انرژی و اضطراب آنها به شکل قابل توجهی افزایش می یابد.
• دچار حالتی به نام یوفوریا می شوند که عبارت است از اعتماد به نفس بیش از حد و احساس خوبی داشتن.
• احساس نیاز به خواب نمی کنند و دچار کم خوابی می شوند.
• به طرز عجیبی پرحرف می شوند.
• افکار مغشوش و پراکنده بسیاری دارند و ایده های بسیاری در سر آنها می گذرد.
• نمی توانند به خوبی تمرکز کنند و دچار حواس پرتی می شوند.
• نمی توانند به خوبی و عاقلانه تصمیم گیری کنند. به عنوان مثال، سرمایه گذاری های اشتباه و نادرست می کنند و یا ولخرجی های بی دلیل انجام می دهند. همچنین تصمیمات پرخطر در حیطه ارتباطات جنسی خود می گیرند.

۲. حالت افسردگی شدید در یک فرد با اختلال دوقطبی (افسردگی دو قطبی)

اپیزود دیپرشن ماژور یا افسردگی شدید به اندازه ای قوی و طوفانی است که می تواند در فعالیت های روزانه فرد اختلال ایجاد کند و کار، تحصیل و روابط او را تحت تاثیر قرار دهد. البته که انواع افسردگی متفاوت هستند. این حالت معمولا شامل ۵ مورد و یا بیشتر از علائم زیر است:

• مود و حالت افسرده داشتن که شامل غمگین بودن، ناامید بودن، احساس پوچی و بغض داشتن است. این حالات در کودکان معمولا به شکل تحریک پذیر بودن و حساسیت شدید خود را نشان می دهد.
• بی تمایل بودن نسبت به همه یا اکثر فعالیت ها و نداشتن اشتیاق
• کاهش وزن قابل توجه یا افزایش وزن علی رغم رژیم غذایی. کاهش وزن در کودکان می تواند خود را به شکل عدم مطابقت با الگوی افزایش وزن نشان دهد.
• خوابیدن بیش از اندازه و یا بی خوابی (اینسامنیا)
• بی قراری یا آهستگی در انجام کارها
• خستگی مفرط و یا نداشتن انرژی برای انجام کارها و فعالیت های معمول
• احساس بی ارزش بودن و یا عذاب وجدان شدید
• عدم تمرکز و کاهش توانایی تفکر و اختلال در تصمیم گیری
• افکار خودکشی و یا حتی اقدام به خودکشی.

سایر ویژگی هایی که یک فرد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است داشته باشد، شامل اضطراب و استرس، مالیخولیا و یا روان پریشی نیست. زمان ظهور علائم می تواند مختلط و یا آنی باشد. تغییر حالات می توانند در زمان حاملگی و یا با تغییر فصول سال رخ دهند.

۳. تفاوت علائم اختلال دوقطبی در مردان و زنان

اختلال دوقطبی در مردان و زنان تقریبا به یک اندازه مشاهده می شود. هرچند نشانه های شاخص در بیماران با جنسیت متفاوت، می تواند مختلف باشد