مقاومت دارویی

مقاومت دارویی در سرطان

---

 

مقاوم شدن همزمان سلول های سرطانی نسبت به داروهای مختلف، بدون ارتباط ساختاری و عملکردی با یکدیگر هنوز هم جزو موانعی است که بر سرراه یک شیمی درمانی موفق به شمار می آید. در حدود 50% بیماران سرطانی که به جراحی یا رادیوتراپی پاسخ نداده اند و همچنین بیمارانی دچار بدخیمی های بافت مایع مانند خون می باشند، با شیمی درمانی ، ایمونوتراپی و دیگر روش های تغییردهنده پاسخ بیولوژیکی تحت درمان قرار می گیرند.

از جمله عواملی که در مقاومت سلول به دارو های ضدسرطانی دخیل اند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1- عواملی که دسترسی سلول های توموری به داروهای ضدسرطان را تحت تاثیر قرار می دهند.

2- عواملی که به دلیل تغییرات ژنتیکی و اپی ژنتیکی، در خود سلول های سرطانی حساسیت به دارو را تحت تاثیر قرار می دهند.

---

 

به طور کلی داروهای شیمی درمانی از نظر عملکرد داخل سلولی به چند دسته تقسیم می شوند که با توجه به مکانیسم آنها به سلول وهمچنین عملکرد ومتابولیسم آنها مقاومت دارویی متفاوتی دارند.

برای مثال: 5-فلوئورواوراسیل (5FU) از مهم ترین داروهاست که در سلول توسط آنزیم های تیمیدین فسفریلاز . تیمیدین کیناز به متابولیت فعال 5-فلوئورو 2-داکسی یوریدین مونوفسفات تبدیل شده است و در حضور 5و10 متیلن تتراهیدروفولات با تیمیدیلات سنتتاز یک اتصال کووالانسی پایدار تشکیل داده وآن را مهار می کند.

---

 

مقاومت دارویی چندگانه(MDR) به مقاومت سلول های سرطانی به طیف گسترده ای از داروهای شیمی درمانی متنوع از نظر ساختار و عملکرد گفته می شود.