فضای ادبی-هنری در کتاب زیبایی شناسی ادبی
نظریه زیبایی شناسی ادبی(A.V.G)، فضاهای مختلفی را در هنر ادبیت باز تعریف میکند:
فضای خالی
فضای بسته و باز
فضای پرسپکتیو
فضای پارادوکسی
فضای مثبت و منفی
فضای کنتراست
هر کدام از این فضاها در هنرهای زیبا چون معماری و نقاشی و موسیقی ،تعاریفی دارند و به شکل کاربردی در نقد زیباشناسانه هنرهای زیبا بکار می روند. اما سوال من اینست با توجه به آنکه هنر ادبیت نیز یکی از اقسام هفت گانه هنر است چگونه می توان در هنر ادبیت از این فضاها در زیبایی شناسی ادبی بهره برد؟ آیا می توان یک اثر ادبی را به مانند یک تابلو نقاشی ، یک بنای معماری، یا یک قطعه موسیقایی تبیین هنری نمود؟ مگر نه اینکه هنر ادبیت مجموعه ای از هنرهای زیبای معماری و موسیقی و نقاشی را در خود جمع نموده است ، پس قطعا می توان به این هدف دست یافت.
... با توصیفاتی که از فضا در هنرهای تجسمی _شنیداری شد، چگونه می توان ادبیت را هم در این مفهوم سهیم کرد ؟ آیا فضای خالی در معماری متن ادبی ، جایی و تعریفی دارد ؟ فضای پرسپکتیو ، کنتراست ، باز و بسته ، و منفی و مثبت، فضای میان سازه ای ، در ادبیت چگونه می تواند در سطح سازه های شنیداری و تصویری مانند بقیه اقسام هنر نقد هنری شود ؟ این فضاهای هنری با فرایندهای مختلف و بی نهایت زیبا، در ترکیب بندی و کمپوزسیون سازه های تجسمی- شنیداری و در سطح بافت متن ، در هنر ادبیت (A.V.G) نمود می یابد.(کتاب نظریه گشتالت تجسمی_شنیداری در زیبایی شناسی ادبی مبتنی بر مبانی هنرهای زیبا، ص 316_320، drelhamsalehi.com)