ساختار روایی اسم در شیرین و خسرو امیرخسرو دهلوی

در جهان امروز داستان ها و تأثیر آنها در حفظ و انتقال ارزش هاي فرهنگی و قومی و ملی کاملاً شناخته شده است. بنابراین مطالعه، بررسی، شناخت و ارزیابی داستان ها بر اساس موازین و اصول علمی رواج یافته و دائماً گسترش می یابد. تودورف یکی از نظریه پردازانی است که در بررسی هاي خود درباره ي سازوکار روایت ها، روایت هاي عامیانه را مورد توجه خاص قرار داده است. در این مقاله به تحلیل و بررسی اشخاص داستانی شیرین و خسرو براساس نظریه ي تودورف خواهیم پرداخت. براساس نظریه ي تودورف شخصیت هاي اصلی که نقش مؤثري در پیشبرد کنش دارند، مطرح می شوند و نقش هاي فرعی که اهمیت جانبی دارند، حذف می گردند. شخصیت هاي اصلی همان مشارکین کنش هستند که در نقش هاي فاعلی و مفعولی ظاهر می شوند. در کنار این مشارکین کنش، نقش دیگري وجود دارد که با عنوان یاور مطرح می شود. حضور این شخصیت در روند داستان بسیار مؤثر است.