نکاتی نویافته درباره یک ممدوح ناشناختۀ خواجوی کرمانی
محل انتشار: دوفصلنامه مطالعات ایرانی، دوره: 12، شماره: 24
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 209
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JISUK-12-24_005
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1399
چکیده مقاله:
خواجوی کرمانی در یکی از قصاید خود به مدح شخصی به نام «سید حمید الدین محمود» پرداخته که از وی اطلاعی در دست نیست. خواو در این قصیده با به کارگیری اصطلاحات و مضامین عرفانی و حکمی، فضایی حکیمانه و عارفانه ایجاد کرده و ممدوح را نیز با صفات صوفیان و حکما ستوده است. از قصیدۀ خواجو معلوم می شود که ممدوح وی از طبقۀ علما و عرفا و نیز از سادات بوده است. از سوی دیگر در ترقیمه، نسخه ای از کتاب البیاض و السواد ابوالحسن علی بن حسن سیرجانی که در شوال سال ۷۴۶ هـ در سیرجان کتابت شده از مهدی إلیه، کتاب با نام و کنیه و لقب و صفاتی یاد شده که ممدوح قصیدۀ خواجو را در نظر می آورد. با تطبیق دقیق تر قصیدۀ خواجو و انجامه نسخۀ مذکور معلوم می شود که ممدوح خواجو، همان کسی است که نسخۀ کتاب البیاض و السواد به خواستاری او کتابت شده و او «ابوالوقت سید حمیدالدین محمود بن محمود الحسینی» نقیب سادات بوده است. وی صاحب مسند تدریس و إفتاء و احتمالاً مدتی حاکم سیرجان نیز بوده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محسن پورمختار
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ولی عصر (عج)