تحلیل هرمنوتیکی داستان ترجمه شده شازده کوچولو بر اساس نظریه شلایر ماخر

در سال های اخیر میان پژوهش های نقد ادبی، علم هرمنوتیک گرایشی بود که توجه ناقدان زیادی ازجمله ماخر، دیلتای، هایدگر، گادامر و ... را به خود جلب کرد . هرمنوتیک مبنی بر تفسیر و تاویل است و نقش موثری در فهم راز متون، کنش ها، رویدادها، حالات، افعال ، لحن، صدا، نگاه و اشارات دارد . پ یدایش هرمنوتیک در آغاز کمک شایانی به تاویل کتب دینی و مقدس کرد ولی رفته رفته در آثار ادبی و عرفانی (کهن-معاصر) نیز نمود پیدا کرد . داستان « شازده کوچولو » یکی از شاهکارهای ادب یات قرن بیستم نوشته نویسنده شهیر فرانسوی « آنتوان دو سنت اگزو پری » است، درون مایه این داستان تخیلی، مبنی بر نماد است، برا ی دستیابی به م فاهیم واقعی و دقیق داستان و پرده برداری از معناهای نمادین، مناسب ترین راه بهره بردن از مولفه های هرمنوتیک در تفسیر و تاویل متون است، به این خاطر که هرمنوتیک درک شخصیت ها، درک آنچه در ذهن مولف گذشته، واکاوی افعال و اعمال شخصیت ها و... را سهولت می بخشد.