اخلاق درنظام آموزشی

اصول اخلاقی بر گرفته از نظریات ونگرشهای اخلاقی است .آنها همچنین صرفاً بیان کننده مجموعه ای از ارزشها نیستند بلکه قضاوت کننده در باره درستی ونادرستی ها نیز هستند. البته آموزشِ صرف  نظریه های اخلاقی هم کافی نیست، بلکه پیوند بین نظریه وعمل مهم بوده وعمل اخلاقی زمانی مطرح می شود که نمایان گردد . اخلاق آموزش در دانشگاه حافظ سعادت ورفاه فردی وگروهی دانشجویان است وتجاوز به اخلاق آموزش می تواند به توانایی دانشجویان در یادگیری محتوای دروس لطمه وارد نموده واز محیط درسی منزجر نماید . در واحد های دانشگاهی رفتارهای مدیران آموزشی الگویی را برای دانشجویان واعضاء هیئت علمی وسایرین پدید می آورد، مدیران آموزشی نه تنها باید فضای اخلاقی مناسب در دانشگاه را بوجود آورند بلکه در جلو گیری از خلاف کاری در هر جایی از دانشگاه هشیار باشند . احترام به دانشجویان به عنوان انسان ونگریستن بی غرضانه ویکسان به دانشجویان در مشاوره، آموزش ونمره دادن ایجاب می کند که اختلاف زبان ومزاحمتهای جنسی ، نگاه مبتنی بر خویشاوندی ویا همشهری به دانشجویان ونمره دادن بر اساس دوستیها یا تنفرویا سفارش دیگران، اعمالی غیر اخلاقی محسوب شوند. در این مقاله موضوع اخلاق در آموزش با مشخص کردن حدود و ثغور رفتارهای مناسب ونامناسب وهدایت مدیران واعضای هدایت علمی در اجرای مسئولیتهای حرفه ای واخلاق مدیریتی ودانشجویی بحث گردیده وپیشنهادهایی چند به مدیران آموزشی در ایجاد فضای آموزشی مناسب ارائه شده است .