اثربخشی بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی معنوی بر بهزیستی روان شناختی و نشخوار فکری والدین دارای فرزند مبتلا به سرطان

مقدمه: بروز بیماری های مزمن فیزیولوژیک همچون سرطان در کودکان موجب شکل گیری آسیب های روان شناختی و هیجانی حاد برای والدین می شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی معنوی بر بهزیستی روان شناختی و نشخوار فکری والدین دارای فرزند مبتلا به سرطان انجام گرفت. روش کار:  روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه والدین دارای فرزند مبتلا به سرطان لوسمی و لنفاوی شهر اصفهان در سال ۱۳۹۸ تشکیل دادند که به مراکز درمانی مراجعه کرده و فرزند آنها تحت درمان بودند. در این پژوهش تعداد ۳۰ والد دارای فرزند مبتلا به سرطان با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه­های آزمایش و کنترل گمارده شدند (در هر گروه ۱۵ والد). والدین حاضر در گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه طی دو ماه و نیم تحت آموزش بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی معنوی قرار گرفتند. پس از شروع مداخله ۳ نفر در گروه آزمایش و ۲ نفر در گروه گواه ریزش داشتند. در این پژوهش از پرسشنامه بهزیستی روان شناختی (ریف، ۱۹۹۶) و پرسشنامه نشخوار فکری (هوکسما و مارو، ۱۹۹۱) استفاده شد. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی معنوی بر بهزیستی روان شناختی و نشخوار فکری والدین دارای فرزند مبتلا به سرطان تاثیر معنادار دارد (p<۰/۰۰۱). بدین صورت که این بسته توانسته منجر به بهبود بهزستی روان شناختی (۵۴ درصد) و کاهش نشخوار فکری (۶۲ درصد) این والدین شود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی معنوی با  بهرگیری از امیددرمانی، شناخت درمانی و معنویت درمانی، می تواند یک روش کارآمد جهت بهبود بهزستی روان شناختی و کاهش نشخوار فکری والدین کودکان مبتلا به سرطان به شمار رود.