هوش مصنوعی و پارادایم الگوریتمی در معادلات امنیتی

پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که نظم امنیتی بر اساس آموزه های دوران استیلاء و هژمونی هوش مصنوعی را چگونه میتوان در قالب آنچه که پارادایم الگوریتمی نامیده ایم تئوریزه و تبیین نمود؟ در پاسخ به آن این فرضیه مطرح میگردد که »پارادایم الگوریتمی« بر اساس شاخصه های معرفتی- عملی ارائه شده، ظرفیت و قابلیت تببین و تفهیم این مسئله را دارد چراکه براساس تئوریهای موجود در مطالعات امنیتی اعم از جریان اصلی و جریان انتقادی، هیچکدام به صورت جامع نه میتواند مطالعات امنیتی در عصر هوش مصنوعی و کلانداده را تئوریزه کند و نه پاسخگوی مسائل مرتبط با این حوزه درساحت عمل مناسبات امنیت داخلی و بین المللی باشد. زمینهسازی برای کاربست عملی پارادایم الگوریتمی با رویکرد امنیتی جز با نگاه موسع فرامرزی و فرامنطقه ای به مقوله بیگدیتا به سامان نخواهد شد و یکی از مصادیق راهبردی این پارادایم، »رقابت استراتژیک« است که پتانسیل ایجاد و تکوین نظم نوین امنیتی دیگری را به اثبات رسانیده است.