بررسی تاثیرات آموزش بر انگیزه پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان

بین انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی، رابطه تداخلی و تعاملی وجود دارد. دانش آموزان سرمایه های فکری و معنوی جامعه به شمار می روند با این وجود بارها دیده شده دانش آموزانی که از لحاظ توانایی و استعداد شبیه به هم بوده، اما در پیشرفت تحصیلی متفاوت اند. تفاوت های مذکور نه فقط در یادگیری دروس آموزشگاهی بلکه در سایر فعالیت های غیر تحصیلی نیز به چشم می خورد که به حوزه انگیزش و خودکارآمدی مربوط می شود. در نظریه شناختی- اجتماعی، بندورا تصویری از رفتار انسانی را ترسیم می کند که مهمترین عنصر آن خودکارآمدی است. خودکارآمدی را به عنوان باور فرد درباره توانایی انجام عملکردهای مورد نظر، تعریف نموده اند. در محیط تحصیلی، خودکارآمدی به باورهای دانش آموزان در ارتباط با توانایی نموده اند. فراگیرانی که خودکارآمدی بیشتری دارند، تمایل، تلاش و استقامت بیشتری را در انجام وظایف درسی بکار می گیرند و به توانایی خود اطمینان دارند. همچنین افرادی که به توانایی های خود اعتمادی ندارند، در موقعیت های مخاطره آمیز دچار یاس و نا امیدی شده و احتمال اینکه به نحو موثری عمل کنند، کاهش می یابد.