اعتبار یابی و رواسازی مقیاس بهزیستی شخصی بزرگسالان (PWI-A)

هدف: پژوهش حاضر با هدف وارسی ویژگی های روان سنجی مقیاس بهزیستی شخصی بزرگسالان در نمونه های بالینی و غیر بالینی ایرانی اجرا شده است. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی  بوده و نمونه آن شامل دو گروه غیر بالینی (۲۹۲ نفر دانشجو) و بالینی (۱۳۷ نفر از مراجعه کنندگان به کلینیک سلامت خانواده و ۱۱۱ نفر گروه همتا) بوده که به شیوه نمونه گیری خوشه ای (گروه غیر بالینی) و مبتنی بر هدف (گروه بالینی) انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه سلامت عمومی(جی. اچ. کیو. -۲۸) و پرسشنامه کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که مقیاس یاد شده بر اساس ضریب آلفای کامل (۰.۸۹)، و ضریب همبستگی مربوط به باز آزمایی آن (۰.۷۹) دارای پایایی مناسبی است. تحلیل عاملی اکتشافی حکایت از اشباع آن از یک عامل داشته و شاخص های حاصل از تحلیل عاملی تاییدی برازش متوسط مدل را تایید نمود. همچنین ضرایب همبستگی به دست آمده حاکی از اعتبار همگرای مقیاس با ابزارهای مشابه می باشد. بحث و نتیجه گیری: از یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که مقیاس بهزیستی شخصی بزرگسالان دارای ویژگی های روان سنجی قابل دفاع برای مطالعه کیفیت زندگی جمعیت بزرگسال در ایران است.