اثر ۱۰ هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر عملکرد سلول بتا و بیان ژن Mafa در پانکراس رت های دیابتی

زمینه و هدف: مطالعات ژنتیکی از نقش کلیدی برخی مولفه های ژنتیکی در سنتز انسولین حمایت می کنند. این مطالعه نیمه تجربی با هدف تعیین اثر یک دوره تمرینات هوازی و مقاومتی بر بیان Mafa در پانکراس چکیده و انسولین سرم در رت های دیابتی نوع ۲ انجام گرفت.روش بررسی: برای این منظور، دیابت نوع ۲ (T۲D) بواسطه تزریق داخل صفاقی نیکوتین آمید (۱۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم) و استرپتوزوتوسین (۶۵ میلی گرم بر کیلوگرم) به ۱۸ سر رت صحرایی نر ویستار (۱۰±۲۲۰ گرم) القا شد ودر ادامه به ۳ گروه: ۱) کنترل، ۲) تمرین هوازی و ۳) تمرین مقاومتی تقسیم شدند. تمرینات هوازی و مقاومتی به مدت ۱۰ هفته و ۵ بار در هفته برای گروه های تمرین به طول انجامید. پس از مداخله، بیان Mafa در بافت پانکراس، انسولین سرم و عملکرد سلول های بتا بین گروه ها توسط آزمون ANOVA یک طرفه مقایسه شد.یافته ها: در مقایسه با گروه کنترل، تمرینات مقاومتی و هوازی به کاهش معنی دار گلوکز ناشتا (به ترتیب ۰/۰۰۱= p=۰/۰۰۱، p) و افزایش معنی دار انسولین سرم (به ترتیب ۰/۰۰۱= p=۰/۰۱۳، p) نسبت به گروه کنترل منجر شدند. تمرینات هوازی به افزایش معنی دار بیان Mafa نسبت به گروه دیابتی کنترل(۰/۰۰۱= p) و دیابتی مقاومتی(۰/۰۳۴= p) منجر شد. تمرینات مقاومتی به تغییر معنی داری در بیان Mafa نسبت به گروه کنترل منجر نشد (۰/۰۵۵= p).نتیجه گیری: علیرغم عدم تاثیر تمرینات مقاومتی بر بیان Mafa ، اما هر دو شیوه تمرین هوازی و مقاومتی به افزایش عملکرد سلول های بتا و انسولین سرم در رت های دیابتی نوع ۲ منجر می شود. شناخت مکانیسم های عهده دار اثر تمرینات ورزشی بر سنتز انسولین در پانکراس دیابتی ها نیازمند مطالعات بیشتر در این زمینه است.