بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی وکفایت اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه های عسلویه

در تحقیق حاضر ما به بررسی رابطه سرمایه اجتماعی به صورت متغیر مستقل وکفایت اجتماعی به صورت متغیر وابسته در بین دانشجویان دانشگاه عسلویه می پردازیم . جامعه آماری ۳۵۰۰ دانشجوی مشغول به تحصیل در سال تحصیلی ۹۱_۹۲ در دانشگاه پیام نور و علمی کاربردی می باشد که به روش مورگان ۴۰۰ نمونه انتخاب کردیم و از آنها آزمون گرفته شد. روش انجام پژوهش توصیفی پیمایشی است . این دو موضوع از مقوله های مهم جامعه امروزی به ویژه در قشر دانشگاهی دانست که از اهمیت خاصی برخوردار است و مربوط به درونی کردن ارزش ها و هنجارها و اجتماعی شدن و کسب مهارت ها و شایستگی های اجتماعی از طریق آموزش می باشد. معانی کامل به این صورت است : کفایت اجتماعی اصطلاحی است که برای تعیین مداخله هایی به کار می رود که موجب ترغیب مهارت های اجتماعی یا شایستگی اجتماعی در دانشجویان می گردد و سرمایه اجتماعی را می توان مجموعه معینی از هنجارها و ارزش های غیر رسمی ، ارزش های فرهنگی و مذهبی از قبیل دلسوزی ، نوع دوستی ، انصاف ، صداقت ، اعتماد ، همکاری مبتنی بر معیارهای مشترک ، تعاون و بردباری یا اطلاعات ، ایده ها ، راهنمایی ها ، فرصت های تجاری ، حمایت عاطفی ، اعتماد و همکاری که کیفیت و کمیت تعاملات اجتماعی یک جامعه را شکل می دهد در نظر گرفت . نتایج این تحقیق به این قرار است که بین سرمایه اجتماعی ۵۷% و کفایت اجتماعی ۷۵% در بین دانشجویان رابطه مثبتی وجود دارد و هرچقدر سرمایه اجتماعی ( اعتماد ، حمایت ادراک شده ، مشارکت ) بالاتر می رود میزان کفایت اجتماعی نیز به همان اندازه بالا می رود .