بهره گیری از روش یادگیری معکوس در فرآیند تدریس به منظور مدیریت زمان کلاس و تسهیل یادگیری فراگیرمحور و فعال (مقاله مروری)

هدف پژوهش حاضر بررسی بهرهگیری از روش یادگیری معکوس و بهره گیری از این روش در فرآیند تدریس به منظور مدیریت زمان کلاس و تسهیل یادگیری فراگیرمحور و فعال بود. روش این پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات مروری بود. ابتدا نظریه های مربوط به یادگیری معکوس شامل نظریه ساختگرایی ویگوتسکی، نظریه یادگیری اجتماعی بندورا، نظریه مشارکت دانش آموز ان و نظریه شناختی بلوم مورد بحث قرار گرفت. در ادامه درباره اهمیت و ضرورت یادگیری معکوس در کلاس درس بحث شد . سپس به نحوه ارتباط معلم و دانش آموز ان در روش تدریس معکوس پرداخته شد و گامهای لازم برای یادگیری معکوس شامل پنج گام ارائه گردید. یکی از مطالب بسیار مهم دیگر عناصر یادگیری معکوس بود که شامل سه عنصر محتوا، ارتباط و کنجکاوی بود. در گام بعد به مولفه های یادگیری معکوس موفق پرداخته شد که شامل همکاری، یادگیری دانش آموز محور، فضای آموزشی بهینه، زمان کافی برای پیادهسازی یادگیری معکوس، پشتیبانی از طرف مدیران، پشتیبانی گروه فناوری اطلاعات و تامل فکورانه بودند. در نهایت برخی از مزایای یادگیری معکوس شامل رشد تعامل بین معلم و شاگرد، فرصت بازخورد در زمان واقعی، یادگیری با سرعت فردی و ... ذکر شد و بعضی از تصورات اشتباه در رابطه با یادگیری معکوس بیان شد. در مجموع میتوان گفت معلمان با اجرای روش تدریس یادگیری معکوس با صرف کمترین زمان میتوانند شاهد افزایش میزان یادگیری و خودپنداره در دانش آموز ان باشند و در کنار آموزش همزمان بر خودپنداره آنها نیز تاثیرات مثبت بگذارند.