بررسی توانمندی های آموزگاران در محیط مجازی در زمان شیوع کرونا

مقدمه: علم به عنوان یکی از عناصر اساسی برنامه درسی در اثربخش سازی آموزش و تسهیل یادگیری نقش موثری دارد. یکی از دغدغه های نظام های آموزشی و دست اندرکاران و تصمیم سازان در هر کشوری، مسئله کیفیت آموزش و اثربخشی نظام های آموزشی می باشد. با ورود فناوری اطلاعات به این عرصه، قابلیت ها و بسترهایی برای نظام آموزش و پرورش فراهم شده است.اهداف: هدف پژوهش حاضر تبیین توانمندی های آموزگاران در محیط مجازی است.روشها: پژوهش اخیر از نوع تحقیقات توصیفی، تحلیلی است. در مرحله کیفی به منظور شناسایی ابعاد و مولفه های شایستگی و رسیدن به اجماع از روش پانل دلفی با حضور تعدادی از صاحبنظران استفاده شد. در مرحله کمی برای گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساختهای دارای ۷۱ سوال و برای بررسی داده های بهدستآمده از آزمون تی و تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد.یافته ها: در این پژوهش شایستگیهای مدرسان در شش بعد اصلی (اجتماعی، اخلاقی، اداری، فردی، فنی، پداگوژیکی، ارزیابی) و نوزده مولفه فرعی مورد بررسی قرارگرفته است. بر مبنای یافته های پژوهش هفده مولفه شایستگی دارای میانگینی بالاتر از میانگین موردنظر بود. طبق این یافته ها بالاترین بار عاملی مربوط به بعد پداگوژیکی و پایینترین بار عاملی مربوط به بعد فردی است.نتیجه گیری: شایستگیهای شناساییشده در این پژوهش میتواند در طراحی برنامه های توسعه شغلی و تعیین نیازهای کارآموزی جهت برگزاری دوره های آموزشی باکیفیت مفید واقع شود. این امر سبب پرورش شایستگیهای آموزگاران به منظور انجام یافتن صحیح نقشها و شایستگیهای آنها در محیطهای الکترونیکی شود.