پیش بینی بهزیستی شغلی براساس خودتنظیمی هیجانی و سلامت روان در کارکنان شاغل

پژوهش حاضر با هدف تعیین پیش بینی بهزیستی شغلی براساس خودتنظیمی هیجانی و سلامت روان در کارکنان شاغل انجام گردید. این پژوهش از نظر نوع، توصیفی و از نظر روش یک پژوهش همبستگی است و جامعه آماری آن را کلیه کارکنان سه سازمان خصوصی در شهر اصفهان در سال ۱۴۰۲ به تعداد دو هزار نفر تشکیل داده اند که از میان آنان، تعداد ۳۱۰ نفر به عنوان نمونه از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های بهزیستی شغلی (ژنگ و همکاران، (۲۰۱۵، خودتنظیمی هیجانی (گراتز و رومر، ۲۰۰۴ )، و سلامت روان (گلدبرگ و میلر، (۱۹۷۲ بود. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام با استفاده از نرم افزار SPSS۲۳ مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد همبستگی درونی در متغیرهای پژوهش در سطح ۰/۰۱ تایید شده است که نشان دهنده همبستگی معنی دار متغیرهای پژوهش است. همچنین، نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که در حضور همه متغیرهای پیش بین و از بین این متغیرها، بعد افسردگی متغیر سلامت روان بیشترین توان پیش بینی بهزیستی شغلی را دارد .(P≤۰/۰۰۱) بنابراین، به دلیل نقش و اهمیت بهزیستی شغلی در سازمان ها، توجه به این یافته های مهم باید مد نظرمدیران و سیاستگزاران سازمان ها قرار بگیرد.