تأثیر فضای سبز عمومی مجتمع های مسکونی بر ارتقاء زندگی اجتماعی کاربران آن (نمون موردی: مسکن مهر بهاران سنندج)

در ایران با افزایش روزافزون جمعیت و جامعه شهر نشینی، روز به روز به میزان ساخت مسکن های اجتماعی افزوده می شود که انها را کمبود فضای سبز عمومی رو به رو کرده است. و این در حالی است که نیاز کاربران را برای راندن اوقات فراغت را افزایش داده است و وجود فضای سبز عمومی در این مجتمع های مسکونی خود اثار اجتماعی را بر استفاده کنندگان واقع در این فضاها به جای می گذارد. فضای سبز به عنوان بخش جاندار محیط شهری و مسکونی مکمل بخش بی جان فضا است، یعنی ساختار فضایی و کالبدی فضای اجتماعی می باشد که می تواند باعث آرامش روح و روان و ارتقاء زندگی اجتماعی کاربران می شود. دسته عظیمی از مطالعات نشان می دهد که فضاهای سبز باعث روابط اجتماعی در فضاهای عمومی و نیمه عمومی می شود و در این تحقیق برآنیم تا تأثیر فضای سبز عمومی را بر اجتماع پذیری و ارتقاء زندگی اجتماعی کاربران در مجتمع های مسکونی مهر را مورد بررسی قرار می دهیم. در این مقاله که بر اساس روش تحقیق مبتنی بر مطالعات نظری و میدانی و مصاحبه های حضوری با کربران این مجتمع ها و گستره مطالعات از یک سو جنبه های نظری و مبانی طراحی و از طرف دیگر مطالعات میدانی و مقایسه دستاوردهای حاصل از مطالعات نظری با وضع موجود در ایران را شامل می شود.