ارزیابی الگوها و مدل های شاخص زیست اقلیمی مؤثر بر آسایش انسان جهت دستیابی به معماری پایدار، مطالعه موردی استان گیلان (شهر رشت)

در پژوهش حاضر، تلاش گردیده است از طریق مطالعات بر داده های هواشناسی ایستگاه سینوپتیک شهر رشت در یک دوره آماری 49ساله (2005- 1956) جمع آوری گردد تا از طریق: شاخص های ماهانی، دمای مؤثر (ET)، زیست- اقلیمی برای دستیابی به شرایط آسایش در جهت معماری پایدار برای ساکنان شهر رشت ارائه گردد. در پژوهش حاضر از روش های، توصیفی- تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای استفاده گردیده است. نتایج به دست آمده از تحقیق، حاکی از آن است که شهر رشت، در یک اقلیم معتدل و مرطوب قرار گرفته است و نیازمند به تهویه مطبوع و گردش دائم هوا در فصول گرم می باشد. فرم های بنا باید شرقی- غربی باشند تا از نور لازم و تهویه طبیعی برخوردار باشند، عدم استفاده از مصالح با ضخامت بالا در جداره بنا، سطوح بنا باید رنگ های شفاف و همراه با بازشوهای متعدد باشند. با رعایت اصول ارائه گردیده در تحقیق می توان در معماری بناهای شهر رشت، نیاز به انرژی های فسیلی را کمتر نمود و در جهت معماری پایدار گامی مؤثر برداشت