خودکشی مساعدت شده پزشکی وحق انتخاب مرگ، چالشی نو، فراروی اخلاق نوین پزشکی اسلامی و حقوق کیفری

خودکشی مساعدت شده پزشکی،چالش بنیادین تقابل دودیدگاه است .تعارض حق حیات به عنوان یکی از آرمانهای اومانیسم با ممنوعیت نقض کرامت انسانی در اندیشه ی اخلاقی است ،خودکشی مساعدت شده ناقض این کرامت است. کانون این چالش،یعنی آنچه که بیماران ر ا به سمت انتخاب خودکشی مساعدت شده پزشکی گرایش می دهد دلیل حق انتخاب مرگ برای این نوع بیماران است .یکی از پرسشهای بنیادی بشر این است که آیا پزشکی پیشرفته امروزی مجاز است به خودکشی بیمار مساعدت نماید ؟وآیا کسی حق دارد تا مرگ را بر زندگی بر گزیند ؟ویا از حق مردن نیز همچون حق زنده بودن برخوردار است ؟چگونه می توان تجلی اراده ی آزاد واختیار شخص بیمار را احراز نمود ودر صورت اعلام،آیا این اراده ، مستقل بوده یا متأثر از فشارهای فرهنگی واجتماعی ایجادشده است؟ آیا کسی می تواند به درخواست بیمار لاعلاجی درکشتن وی مساعدت نماید ؟باید باشناخت حق کرامت انسان ،حق حیات ،انحصاری بودن حق مرگ برای خداوند ،اصل حکیمانه درد ورنج واحتمال خطادرتشخیص پزشک،بیانیه ی جهانی پزشکی ،شأن ومنزلت پزشک واستوار بودن رویکردبنیادین دانش پزشکی بر نجات جان انسان جایی بر ای به رسمیت شناختن و یا قانونمند شدن خودکشی مساعدت شده پزشکی نخواهد گذاشت وبا پیش بینی تدابیرحمایتی همه جانبه، حق انتخاب یک زندگی با عزت را جانشین حق انتخاب مرگ داوطلبانه نمودوبر قانونگذار حقوق کیفری ایران است که با جرم انگاری خودکشی مساعدت شده پزشکی تحت عنوان جرم خاص معاونت در خودکشی،تا ضمانت اجرای کیفری تأسیس شود