بررسی وضعیت پایداری حمل و نقل درون شهری (نمونه موردی: شهر سردشت)

تجارب کنونی حمل و نقل درون شهری در کشور ما و ادامه روند موجود، قرابت اندکی با چشم انداز حمل و نقل پایدار دارد روند چهل سال اخیر فعالیت های حمل و نقلی در سطع جهانی حاکی از افزایش سطح وابستگی به خودرو در سبک زندگی اجتماعی است، که به دنبال افزایش حساسیت نسبت به اثرات زیست محیطی و همچنین بازتاب های آن در حوزه سلامت را به همراه خواهد داشت. شهر سردشت نیز از جمله شهرهای استان آذربایجان غربی است که در چند سال اخیر از لحاظ به کارگیری شیوه های حمل و نقل به سوی ناپایداری پیش می رود. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی میزان تناسب وضعیت حمل و نقل درون شهری شهر سردشت با شاخص های توسعه پایدار در پی شناخت وضع موجود و ارایه راهکارهایی برای بهبود وضعیت آتی آن است. در این مطالعه، نوع تحقیق کاربردی و روش انجام آن پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه شهروندان شهر سردشت می باشد که با استفاده از جدول مورگان 380 نفر جهت نمونه گیری تعیین گردید، و در عین حال شیوه نمونه گیری نیز جهت شناسایی نمونه ها تصادفی ساده است. یافته های تحقیق نشان می دهد حمل و نقل درون شهری سردشت از نظر معیارهای حمل و نقل پایدار شهری در مقایسه با شاخص های جهانی وضعیت مطلوبی ندارد و در زمینه شاخص های اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی ناپایدار است. در این رابطه اولویت بندی سیاست های با محوریت توسعه و تقویت زیر ساخت های حمل و نقل عمومی شامل افزایش دسترسی و کارایی تاکسی رانی در مناطق شهری دارای پتانسیل تقاضا، تقویت حمل و نقل انسان مدار (دوچرخه سواری و پیاده روی) و اهمیت دادن به آن و ارایه راهکارهایی جهت کاهش استفاده از وسایل حمل و نقل شخصی پیشنهاد می گردد.