ارزیابی شاخص های تداخل ترافیکی به عنوان معیارهایی جایگزین در ارزیابی ایمنی ترافیک

ایمنی از حوزه هایی است که توجه و آگاهی روز افزونی را توسط مهندسان ترافیک به خود اختصاص داده است. با توجه به نقصان هایی که در ارزیابی های ایمنی مبتنی بر داده های تصادفات وجود دارد، استفاده از معیارهای جایگزین مانند تداخلات ترافیکی، جایگاه ویژه ای یافته اند. از طرف دیگر ارزیابی ایمنی به صورت به هنگام و با استفاده از سیستم های حمل و نقل هوشمند مانند سیستم های نظارت تصویری، نیازمند شاخص هایی است که بتوان آن ها را از جریان ترافیک و به صورت به هنگام استخراج کرد. تا کنون شاخص های مختلفی برای کمی سازی تداخلات ترافیکی ارایه شده است. از طرف دیگر، روش های مختلفی نیز برای جمع آوری داده های تداخلی وجود دارد. هدف از این مقاله، بررسی تداخلات ترافیکی از جنبه های مختلف است. از این رو، تعاریف مختلف مورد استفاده برای تداخلات، الگوهای بیان کننده ارتباط تداخلات ترافیکی با دیگر حوادث ترافیکی، شاخص های تداخل ترافیکی و روش های جمع آوری داده های تداخلی مورد بررسی قرار گرفته است. در این مقاله شاخص های تداخل ترافیکی در سه دسته شاخص های مبتنی بر زمان، مبتنی بر ترمز گیری و شاخص های احتمالاتی قرار داده شدند. به منظور پیاده سازی تعریف های انجام شده، به عنوان مطالعه موردی، تقاطع بدون چراغ واقع در تقاطع خیابان های وصال شیرازی و بزرگمهر تهران انتخاب شد. داده های خرد جریان ترافیک و خط سیر کاربران راه با استفاده از تحلیل ویدیویی با دقت بالایی استخراج شد. با استفاده از این داده ها دو شاخص زمان تا تصادف (TTC) و نسبت فاصله توقف (PSD) به عنوان نمونه، محاسبه گردید. با استفاده از تحلیل الگویی نقاط تداخلی بحرانی، نواحی خطر برای حرکت های گردش به چپ از مسیر فرعی و هم چنین تخمینی از تعداد تداخلات بحرانی در هر نقطه از تقاطع حاصل شد. نتایج حاکی از توانایی بیشتر شاخص PSD نسبت به شاخص TTC در تخمین شدت پیامدهای تصادفات احتمالی است.