تبیین ظرفیت های ادبیات کودک در حکایت غلام نمازباره مثنوی مولوی از طریق تحلیل نظام گذرایی

بازتاب تجربه ها و جهان بینی افراد در زبان را می توان از طریق فرایندهای نظام گذرای طبقه بندی و تحلیل نمود. این پژوهش ظرفیت های ادبیات کودک در داستان های مثنویمولوی را بررسی میکند. لذا با تحلیل نظام گذرایی حکایت غلام نمازباره مثنوی بر اساس فرایندهای نظام گذرایی دستور نظام مند نقش گرای (SFG) هلیدی بخشی از این ظرفیت ها و تناسب آن با مخاطبان کودک تبیین می گردد. ازاینرو، نوع فرایندهای نظامگذرایی نسبت داده شده به شخصیت ها، میزان شرکت مشارکان در فرایندها و تناسبنوع فرایندها با نقش شخصیت بررسی گردید. بر اساس یافته ها، فرایندهای کنشیهدفمند و ارادی به شخصیت های فعال و تغییردهنده وضعیت نسبت داده شده است وفرایندهای رخدادی و غیرارادی به شخصیت های منفعل داستان نسبت داده شده اند.به این ترتیب به دلیل موضع بلاغی راوی در جهت اقناع مخاطب از طریق انگیزشواقع گرایانه، نوع فرایندها و میزان و نوع مشارکت شخصیت ها، مناسب ترین حالت ممکنبا نقش آنها در حکایت دارد. بیشترین فرایندهای نظام گذرایی مادی و کنشی است کهمتناسب با درک و جهان بینی کودک برای شناخت پدیده هاست. به این ترتیبشخصیت ها به طور غیرمستقیم و تاثیرگذارتر از طریق فرایندهای نسبت داده شده بدان هامعرفی و شناخته می شوند.