بررسی تصویر ذهنی کودکان 9-6ساله ازفضای مدرسه

دنیای رنگارنگ کودکان که به سادگی از کنار آن می گذریم ستون های شهری است که در آن زندگی می کنیم . از دیرباز کودک از دامان خانواده اش به جامعه سپرده می شده تا جامعه او را در فضاهای شهر جای دهد. متاسفانه شهر امروز از پذیرفتن کودک می هراسد و به انتظارمی ماند که کودک آمادگی رویارویی با آن را بیابد ، بدون شک در چنین شهری جایی که در ابتدا برای کودک پیدا می کنیم ، مدرسه است . مکانی که یک محیط عادی نیست ، یک واقعیت روانشناختی زنده و پویا است که نباید خود را بر کودک تحمیل کند بلکه باید متناسب با شخصیت وی شکل گیرد . از این رو همواره با این سوال مواجه می شویم ، محیطی که برای یک کودک به عنوان مدرسه طراحی میگردد باید دارای چه خصوصیات متفاوت تری باشد تا علاوه بر لذت بخش بودن ، با روحیات و ذهنیات آنها مطابقت داشته باشد پژوهش حاضر با بهره گیری از روش آماریspssبه تحلیل و ارزیابی نقاشی های کودکان9-6 شهرهای تهران و شیراز پرداخته و با اثبات فرضیاتی که انتظارات کودکان از فضای مدرسه را فراتر از یک چهاردیواری خشک و بی روح دانسته و آن را نیازمند بازنگری می بیند و تاثیر محیطکالبدی را در رفتارهای آنها تایید می کند ، سعی در ارایه نگرشی نو در باب طراحی مدارس کودکان دارد . نگرشی که طراحی محیط های آموزشی را براساس شناخت نیازهای کودکان امروز هدف غایی خود قرار دهد.