مسیولیت ناشی از مالکیت جهیزیه و آثار حقوقی آن بر زوجین

یکی از مهمترین مباحث در روابط مالی میان زن و شوهر، مالکیت آنان بر جهیزیه و اثاثیه منزل است. در جریان زندگی مشترک، زوجین بر اموال واقع در منزل خود، تصرفی مشترک دارند که ناشی از اقامت آنان در منزل واحد است و تشخیص مالک و تعیین تکلیف مالکیت اموال را با مشکل روبه رو می سازد. در صورت وقوع اختلاف بین زوجین و دادخواست آنها برای طلاق، از جمله مواردی که داوران باید به آن بپردازند حل مساله جهیزیه می باشد و مساله جهیزیه عرف و رسمی است که در جامعه ایران پذیرفته شده و به آن عمل می شود اما از نظر قانونی و شرعی پشتوانه و اجباری برای آن وجود ندارد. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده و هدف آن، بررسی مسیولیت ناشی از مالکیت جهیزیه و آثار حقوقی آن بر زوجین است؛ یافته های پژوهش نشان می دهد، وقتی زن جهیزیه خود را مطالبه کند و بر اساس اقرار مرد، شهادت شهود یا فهرست سیاهه و دیگر دلایل محکمه پسند ثابت شود که زن مقدار و اقلام مشخصی از اثاث البیت را به عنوان جهیزیه به خانه شوهر آورده و تحویل مرد داده هر زمان که اراده کند می تواند از زوج این وسایل را پس بگیرد و آوردن جهیزیه هیچ حقی را برای شوهر از نظر مالکیت ایجاد نمی کند.