بررسی تاثیر فضای سبز مراکز بازپروری آسیب دیدگان سوء مصرف مواد مخدر بر روند بهبودی مصرف کنندگان)نمونه موردی:شهرستان میانه)

هدف از انجام این پژوهش، تغییر نگرش در طراحی مراکز درمانی می باشد. به طوری که بتوان به محیط مرکزدرمانی, بازپروری و اقامتی به عنوان یک محیط شفابخش نگریست. با توجه به معضل امروزه ی اعتیاد یکی از کاربری هایمهم برای درمان،بهبودی و سالم سازی جامعه ی شهری مراکز بازپروری و اقامتی و درمانی آسیب دیدگان سوء مصرف موادمخدر می باشد. زمانی این مراکز به رسالت وجودی خود دست می یابند که با طراحی محیطی مناسب و فضای مطلوب بتوانندبر روند درمان و بهبودی مصرف کنندگان در حال ترک و کاهش اضطراب درآنها تاثیرات چشمگیری داشته با شند. هدف ازطراحی محیطی شفابخش این است که یک مرکز درمانی,بازپروری و اقامتی بتواند با ایجاد شرایط مطلوب از بیماران و خانوادههایی که در شرایط روحی نامناسب همراه با ترس و اضطراب قرار دارند، حمایت نماید. گذراندن ساعت های طولانی در محیطهای درمانی معمولا برای مصرف کنندگان در حال ترک و پرسنل، تجربه ای تنش زا است . هر تلاشی در راستای کاهش اینتنش، نتیجه ی مثبت در روند درمان و افزایش کیفیت این فضاها در پی خواهد داشت. دسترسی به فضای سبز و مناظرطبیعی فضای بیرون می تواند در کاهش استرس و بهبودی مصرف کنندگان در حال ترک تاثیر بسزایی داشته باشد. درطراحی مراکز درمانی همچون سایربناهای معماری، نباید بعد کمی پروژه، بعد کیفی آن را تحت تاثیر قرار دهد، بلکه باید بتوانبا شناسایی و استفاده از پتانسیل های مولفه های کیفیت محیط، در راستای بهبود روند درمان قدم برداشت. هدف اصلی اینپژوهش،ارایه الگوی طراحی فضای سبز مرکز بازپروری و اقامتی آسیب دیدگان سوء مصرف مواد مخدر در شهرستان میانهمیباشد. با توجه به این که شهر میانه از دارای مشکلات عمده ای در این زمینه است؛ ارایه طرحی جهت ایجاد این مرکز دراین شهر نه تنها اهمیت داشته بلکه بهبود وضعیت را نیز در سالهای آتی در پی خواهد داشت.همچنین بررسی و ارایه یراهکارهایی در رابطه با طراحی فضای سبز فضای بیرون در مراکز درمانی و بازپروری است که بتواند در ارتقاء کیفیت محیطیآن ها موثر واقع بوده و در نتیجه باعث تسریع در روند بهبود مصرف کنندگان در حال ترک شود . روش تحقیق برای انجام اینپژوهش به صورت توصیفی - تحلیلی خواهد بود.