بازآفرینی شهری در بافت های تاریخی مبتنی بر توسعه گردشگری شهری

بافت قدیمی و کهن شهرها به واسطه قدمت و وجود عناصر با ارزش تاریخی، موقعیت مناسب ارتباطی، قرارگیری بازار اصلی شهر و قلب تپنده اقتصادی در آن دارای ارزش و جایگاه منحصر به فردی در ساختار فضایی و کارکردی شهر می باشد. با این حال امروزه این بافت ها با مسایل و مشکلات متعددی از جمله عدم تناسب کالبد و فعالیت، کاربری های ناسازگار و جاذب ترافیک، عدم تعریف سلسله مراتب دسترسی مناسب در این بافت ها، خالی شدن بافت از سکنه اصلی و استقرار مهاجران، از بین رفتن هویت تاریخی و حس تعلق ساکنان به بافت، نبود فضاهای عمومی و کارکردی مناسب در بافت و وجود ناهنجاری های اجتماعی و فرهنگی متعدد مواجه هستند. بازآفرینی شهری در حال حاضر به عنوان یکی از جدیدترین رویکردهای مواجه با بافت های تاریخی مطرح می باشد و یکی از راهکارهای مهم، استفاده از گردشگری شهری برای رسیدن به بازآفرینی و بهبود شرایط بافت های تاریخی است. از این رو در این مقاله سعی شده با استفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی، مبانی نظری مربوط به بازآفرینی شهری و گردشگری شهری بررسی و تاثیرات متقابل این دو بر هم بیان گردد و در نهایت با استفاده از تحلیل مطالعات انجام شده، استراتژی های تاثیرگذار در جهت بازآفرینی بافت ها بر اساس گردشگری شهری بیان می گردد.