بررسی میزان تطابق اکوسیستم بانکداری باز ایران با دستورالعمل PSD2

وPSD مخفف Directive Services Payment به معنای رهنمودهای خدمات پرداخت است که در سال 2007 میلادی، تدوین و در سال 2009 در بریتانیا پیاده سازی شد. PSD چارچوبی برای خدمات پرداخت است که با هدف ایجاد یک بازار کارآمد، یکپارچه و رقابتی و فراهم آوردن پایه و اساس قانونی برای حوزه پرداخت های یکپارچه یورو SEPA تدوین شده است. PSD2 در هشتم اکتبر 2015 میلادی و در واکنش به سرعت بالای نوآوری های عرصه فناوری تدوین گردید و حداکثر تا 13 ژانویه 2018 میلادی، به عنوان یک قانون ملی در بریتانیا لازم الاجرا خواهد بود. قوانین جدید در راستای پشتیبانی بهتر از مصرف کنندگان هنگام پرداخت های آنلاین، ترویج توسعه و همچنین استفاده از نوآوری ها و پرداخت های آنلاین، تدوین شده اند. دستورالعمل جدید اتحادیه اروپا به بانک ها اجازه خواهد داد به مشتریان خود گزینه استفاده از ارایه دهندگان ثالث برای مدیریت امور مالی خود را بدهند. این بدان معنی است که در آیندهای نزدیک ممکن است بتوان از خدماتی مانند گوگل، آمازون و یا فیسبوک برای پرداخت صورتحساب خود، انتقال وجه و پیگیری تراکنش ها استفاده نمود.با توجه به روند رو به رشد تغییر اکوسیستم بانکداری بسته ایران به اکوسیستمی باز در طی سال های اخیر، انتظار میرود بانک مرکزی ایران هم، اجرای این دستورالعمل را در ایران وضع کند. در صورتی که این موضوع اجرایی شود، شرایط به نفع فینتک ها تغییر خواهد کرد و سرعت شرکت های فینتک در ارایه خدمات نوآورانه بسیار افزایش خواهد یافت. در این مقاله ضمن بررسی تاثیر PSD2 بر روی بانک های اروپا و ایران، راه حل اجرایی آن و مروری بر بسترهای پیشنهادی، میزان تطابق اکوسیستم بانکداری باز ایران با استاندارد PSD2 مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت. در این پژوهش نشان داده خواهد شد PSD2 به عنوان یک توانمند ساز نوآوری عمل میکند و در نتیجه آن، فضای پرداخت در سال های آینده متفاوت خواهد بود. اما با اتخاذ استراتژی مشتری محور (با همکاری فینتک ها و خود مشتریان) و راهبرد استراتژیک برای سرمایه گذاری در فناوری، بانک ها نه تنها با فضای جدید پرداخت خود را وفق میدهند بلکه می توانند با ظرفیت های موجود تجربه های پرداخت دیجیتال بهینه سازی شده با ارزش افزوده ارایه کنند.