الزامات کارآمدی قانون از حیث نگارشی

قانونگذار در زمان لحظه نگارش مواد قانونی از آنجا که مخاطب مواد قانونی، مردم میباشند به دنبال ارضای حس درونی خود نمی باشد به همین دلیل باید نگارش یک ماده ی قانونی به گونه ای باشد که به دور از اصطلاح سازی سنگین و غیر آشنا برای عموم مردم از جمله جامعه حقوقی باشد و تا جایی که ممکن است از زیاده گویی پرهیز شود و انشای مواد به گونه ای باشد که در خصوص امور مربوط به زمان حال سخن بگوید نه آنکه از امور مربوط به آینده سخن بگوید و در نگارش متن مواد می بایست از پیچیده نویسی پرهیز شود تا عموم مردم بتوانند از مواد قانونی بهره مند شوند و قانونگذار میبایست همانند اساتید ادبیات فارسی قواعد دستور زبان را به درستی در نگارش متن مواد قانون رعایت کند و از آوردن کلماتی که به لحاظ مفهومی نیازی به آنها نیست و در اصطلاح ادبی حشو نامیده میشود بپرهیزد و اصطلاحات و کلمات را در موضع خود به کار برد و از کلمات مبهم و دو پهلو بپرهیزد و از ذکر کلمات تکراری در متن مواد و از آن بالاتر از ذکر مواد تکراری بپرهیزد. مواد قانونی که دارای شرایط مقرر نگارشی باشد البته علاوه بر دارا بودن اصول فنی نه تنها هنر قانون نویس را به نمایش میگذارد بلکه از سوی عموم مردم قابل استفاده میباشد و از همه ی اینها مهمتر رعایت اصول نگارشی راه تفاسیر مختلف را می بندد و به این طریق از ابهامات و اظهار نظرهای مختلف و در نتیجه صدور آرای مختلف جلوگیری می کند.