ایهام و یک ویژگی فعل در غزل های لسان الغیب

در بیشتر کتاب های دستورزبان فارسی برای فعل شش ویژگی بیان شده است. نمود ویژگی ششم فعل فارسی است که در بسیاری از زبان های دنیا مطرح است و نشان می دهد هر فعل جدا از زمان دستوری که در آن صرف شده،زمان معنایی دیگری هم دارد. این بار معنایی مضاعف- در بوجود آمدن ایهام که یکی از مباحث کلیدی و مهم شعر فارسی است، نقش دارد. از آن جا که غزلیات حافظ سرشار از آرایه ی ایهام است مقاله حاضر با معرفی و تفکیک انواع نمود می کوشد، تا این ارتباط دستور زبان با علم بیان را با نمونه هایی از غزل های خواجه تبیین کند. روش کار به صورت تحلیل محتوی می باشد. نتیجه کار نشان می دهد که دستورزبان و علم بیان نه تنها جدای از هم نیستند بلکه اگر در اختیار صاحب سخن توانایی چون حافظ قرار گیرند در کنار هم بر کمال سخن می افزایند و به نقش آفرینی و فصاحت سخن می انجامند