مقایسه تطبیقی موسیقی و معماری از دیدگاه زیبایی شنایی

زیبایی پدیده ای است ذهنی و احساسی که پیوند عمیقی میان آن و عناصر حسی موجود در اطراف ما دارد. طبیعت شاه کلید این حس است که در کنار دیگر عواطف و احساسات؛ ما را به درجه نسبی زیبایی هدایت می کند. معماری در قالب های سه بعدی مادی شکل می گیرند و به نسبت دیگر هنرهای عینی تر و مادی ترند؛ به عبارت دیگر تعلقشان به جهان مادی بیش از دیگر هنرهاست، اما موسیقی تنها در یک بعد قالبت شکل گیری دارد و بستر آن موسیقی زمان است و از قیود مکانی رسته است. بدین صورت هنر موسیقی در بستر زمان شکل می گیرد و از نقاشی مجردتر و نسبت به معماری، مجسمه سازی و نقاشی ممتازتر است. البته معماری در فراخور این مطلب از جهان مادی به جهان معنوی ارتباط ویژه دارد به خصوص در مساجد اسلامی و هنرهای قدسی؛ معماری فراتر از جهان مادی ارتباط معنایی پیدا می کند. چرا که در هنرهای قدسی، رمزها آن گونه خالص و ناب می شوند که اغلب به هیچ رو تداعی کننده اشکال بیرونی نیستند و به رمزی از یک تصویر عرفانی و باور اسلامی تبدیل می شوند که این تغییر و تبدیل برای انطباق تصویری با باورهای دینی شکل می گیرد. از این رو، روش کار در این پژوهش به فراخور مطالب مورد بررسی، بر مبنای علوم محض یا کیفى نیز از منابع کتابخانه بهره گرفته شده است و به صورت توصیفی-تحلیلی است. در این تحقیق نوشتاری به بررسی برخی از جنبه های تطبیقی زیبایی شناسی در موسیقی و معماری، که در پرتو اشتراکات و هماهنگی های بین جز و کل این دو هنر؛ به درجه رفیع زیبایی نایل آمده است، از اهداف این گذار است