آزادی مطبوعات در نظام بین المللی حقوق بشر

با توجه به جایگاه ویژه و سنتی مطبوعات، به عنوان یکی از مهم ترین ابزار تحقق آزادی بیان در جامعه، حقوقدانان اغلب آزادی مطبوعات را موضوع بررسی های خود قرار داده اند؛ حال آنکه در واقع بررسی های آنها معطوف به همه ی نشریات و رسانه های انتشار عمومی بوده است. بنابراین آنچه در مقام بیان معنا، مبنا، کاربرد و اهمیت آزادی مطبوعات گفته شده است، در حقیقت سایر ابزار تحقق آزادی بیان در جامعه را نیز شامل می شود.با توجه به این نکته، صاحب نظران در مقام بیان تعاریف خود از آزادی مطبوعات، تعاریف مختلفی را بیان کرده اند. برخی آزادی مطبوعات را حق نشر افکار و عقاید از طریق نوشته ها یا مطبوعات دانسته اند، بدون اینکه نشر آنها موقوف بر تحصیل اذن یا محکوم به سانسور باشد.برخی نیز نظام مطبوعاتی آزاد را سیستمی دانسته اند که در آن روزنامه ها، مجلات، آژانس های خبری، کتاب ها، رادیو و تلویزیون استقلال کامل و توانایی انتقاد دارند.این پژوهش در دوفصل تهیه گردیده است و نتیجه ای را که می توان از آن استنباط نمود این است که بر اساس اصل 24 قانون اساسی دو قید مبانی اسلام و حقوق عمومی محدودیت های اصل آزادی مطبوعات تلقی می شود. حال آنکه ماده 6 قانون مطبوعات قیود احکام اسلام و حقوق خصوصی را نیز به دو قید مذکور اضافه کرده است و همچنین عدم ذکر محدودیت آزادی مطبوعات در ماده 19 اعلامیه جهانی حقوق بشر صرفا به معنای مطلق بودن این حق نیست.