scc

بتن خود تراکم بتن خاصی است که به راحتی می تواند در محل مورد نظر ریخته شود و بدون هیچ گونه اثر خارجی (ارتعاش، لرزش و ...) تحت وزن خود به طور همگن پخش شود. بتن خود تراکم با قوام سیال و مقاومت بالا در برابر جداشدن، به دلیل توانایی آن در ته نشین شدن آسان در عناصر سازه ای با مقاطع باریک و با تقویت متراکم، عیوب کار ناشی از کارایی در کارگاه های ساخت و ساز را نیز به حداقل می رساند.

در تولید بتن معمولی حجم سنگدانه به 80-75 درصد حجم کل بتن می رسد. هدف آن افزایش تراکم تا حد امکان با استفاده از سنگدانه هایی با توزیع اندازه ذرات مناسب است. بنابراین، هم در خمیر سیمان صرفه جویی می شود و هم می توان از خواص مکانیکی بالای سنگدانه به طور موثرتری استفاده کرد .

اما در بتن خود تراکم حجم سنگدانه به منظور ایجاد قابلیت جریان بالا کاهش یافته است. بنابراین حجم خمیر نیز با افزودن مواد پودری مختلف افزایش می یابد. در این صورت امکان تراکم سنگدانه ها از طریق تماس با یکدیگر کاهش می یابد (خیاط، 1378). پارامتری که جریان پذیری را کنترل می کند ویسکوزیته فاز خمیری است که به عنوان ذرات جامد در فاز خمیر سنگدانه در طول جریان در نظر گرفته می شود

 https://orcid.org/0000-0002-7841-7127