هر نوشته‌ای که براساس تفکرات و تجربیات شخصی نویسنده نباشد، به تعدادی از منابع پیشین وابستگی دارد. در این مواقع اخلاق پژوهش حکم می‌‌کند که به این منابع استناد شود. استناد یعنی یادداشت ارجاعی به اثری که از آن عبارتی یا جمله‌ای (به صورت مستقیم یا غیرمستقیم) نقل شده است (سلطانی و راستین، 1379). استناد نشان‌دهنده نفوذ فکری اثر استناد شونده بر اثر استناد کننده است. وجود استنادهای مهم و ارزشمند نشانه اعتبار یک اثر و نبود استناد و یا استناد به منابع کم اهمیت نشانه اعتبار پایین اثر است. مقالاتی که در یک حوزه موضوعی استنادهای زیادی دریافت می‌نمایند، در توسعه و پیشرفت دانش آن حوزه سهم بسیاری دارند.
دلایل استناد از نظر یوجین گارفیلد: اعتبار بخشیدن به آثار مرتبط، تصحیح اثر خود، تصحیح آثار دیگران، نقد آثار قبلی، اثبات ادعاها، تجلیل از پیشینیان، مشخص کردن منابع هسته یک حوزه، رد آثار یا اندیشه‌های دیگران و ...