نوستالژیا به عنوان مفهومی نوین در عرصه مطالعات فرهنگی، سیاسی و انسانی

نوستالژی

در پژوهش های حوزه نوستالژی، کارکردهای زیر را برای نوستالژی شناسایی کرده اند: بهبود دادن خلق و خو، افزایش دادن تماس اجتماعی، ارتقاء بخشیدن خود-ارج گذاری شخص، و فراهم آوردن معنای وجودی.نوستالژی یک شکل و فرم احساساتی شدن برای زمان گذشته است، معمولا برای دوران یا مکانی که یادآور خاطرات خوشی است. کلمه نوستالژی برگرفته از یک ترکیب یونانی است، که تشکیل شده است از "نوستوس" به معنای "به خانه آمدن" و "آلگوس" به معنای "درد". این کلمه را یک دانشجوی پزشکی در قرن هفدهم برای توصیف اظطراب سربازان سویسی که دور از وطن در حال جنگ بودند ابداع کرد. بوها، حس لامسه، موسیقی و آب و هوا، محرکهای قوی نوستالژی هستند. معنای نوستالژی در گذر زمان بسیار تغییر کرده است. زمانی یک وضعیت پزشکی مشابه با غم غربت و دلتنگی برای وطن بود اما حال، احساسی متمایز و حتی مثبت تلقی می شود که بسیاری از مردم اغلب تجربه اش می کنند

نوستالژی به مثابه بهبود دهنده خلق و خو[1]

هرچند که سرآغاز نوستالژی معمولا احساسات منفی است، نتیجه آن بهتر شدن خلق و خوی شخص و بیشتر شدن احساسات مثبت است. در پژوهش های باتو و همکاران (Batcho) معلوم گشته است که استراتژی هایی که معمولا افراد متمایل به نوستالژی برای وفق دادن خود با اوضاع و احوال پیش می گیرند، در اوقات پرتنش برایشان سودمند می باشد.

نوستالژی و افزایش دادن به هم پیوستگی و ارتباط اجتماعی[2]

در پژوهش ژو و همکاران در سال 2008 (Zhou et al) نوستالژی معمولا به خاطرات مشترک شخص با نزدیکان وی مربوط می شود و از این رو این احساس را در فرد تقویت می کند که مورد پشتیبانی اجتماعی است و با دیگران در تماس و رابطه است. یکی از محرکهای نوستالژی مشخصا تنهایی است، اما نوستالژی خود با یادآوری روابط نزدیک، با چنین احساسی مقابله می کند.

نوستالژی و ارتقاء خود-ارج گذاری در شخص[3]

وس و همکاران در سال 2012 (Vess et al) به این نتیجه رسیدند که نوستاژی کمک می کند که اشخاص احساس بهتری نسبت به خود داشته باشند. در تحقیقی معلوم شده است که اشخاصی که به خاطرات نوستالژیک فکر می کرده اند، در قیاس با آنهایی که به تجربیات هیجان انگیز آینده فکر می کرده اند، بیشتر، از خود خصلت های مثبت بروز می داده اند.

نوستالژی به مثابه فراهم آورنده معنای وجودی[4]

راتلج و همکاران در سال 2011 (Routledge) کارکرد معنابخش برای نوستالژی را مورد بررسی قرار دادند. نوستالژی با محافظت از شخص در مقابل تهدیدها و با بوجود آوردن میل به چالش با مشکلات و تنشها، به افزایش خود-ارج گذاری شخص و معنایی که وی برای زندگی قائل است کمک می کند.

نوستالژی به مثابه قوام بخش رشد روانی[5]

بلدوین و لانداو (Baldwin & Landau) به بررسی این موضوع پرداختند که نوستالژی تمایل افراد را به رفتارهای معطوف به رشد افزایش داده و آنها را تشویق می کند که خود را افرادی رشدگرا بدانند:"من از آن نوع آدمها هستم که به افراد و رویدادها و مکانهای ناآشنا روی خوش نشان می دهم"، "دوست دارم به جاهایی بروم که تا به حال ندیده ام".

نوستالژی به مثابه یک فریب[6]

هوک و همکاران (Hook) از نوستالژی به عنوان یک مکانیسم دفاعی فریب دهنده یاد می کنند. اخیرا این انتقاد مطرح شده است که برخی اشکال نوستالژی ممکن است به یک مکانیزم دفاعی تبدیل شده و افراد به کمک آن از واقعیتهای تاریخی[p1] فرار کنند. در تحقیق بویم به گونه های ترمیم کننده و تاملی از نوستالژی اشاره شده است، که نوع ترمیم کننده تمایل به بازگشت به گذشته دارد و در گذشته گرفتار شده اما نوع تاملی نگاه آگاهانه و انتقادی به گذشته و نوستالژی دارد.

نوستالژی به مثابه آسودگی خاطر[7]

جان تیرنی (John Tierney) به این موضوع اشاره می کند که خاطرات تسکین بخش گذشته ممکن است برای فرد آسودگی خاطر به همراه داشته و به سلامت ذهنی او کمک کند. در یک تحقیق پزشکی معلوم شده است که فکر کردن به گذشته "از روی علاقه" باعث می شود که فرد در بدن خود گرمای مطبوعی را احساس کند.

نوستالژی به مثابه اسباب و ابزار سیاسی[8]

در پژوهش انجام شده توسط راتلج و همکاران در سال 2014 به این نتیجه رسیده شده که هر چه افراد عدم قطعیت و نگرانی های بیشتری در زندگی دارند نسبت به گذشته نوستالژیک هستند و از این رو نوستالژی ابزار اقناع سیاسی برای سیاست مدار می شود.

[1]Improve mood

[2]Increase social connectedness

[3]Enhance positive self-regard

[4]Provide existential meaning

[5]Promote psychological growth

[6]As a deception

[7]As a comfort

[8]As a political tool

[p1]به جای تاریخی

دیگری بگذارید